سخنرانی دکتر ویل برومر در افتتاحیه همایش بین المللی صلح و حل منازعه

[av_slideshow size=’featured_large’ animation=’slide’ autoplay=’false’ interval=’5′ control_layout=”]
[av_slide id=’8119′][/av_slide]

[/av_slideshow]

[av_textblock size=” font_color=” color=”]
دکتر ویل برومر، رئیس مؤسسة ابتکار برای مدیریت بحران از فنلاند، در سخنرانی خود در افتتاحیة همایش صلح و حل منازعه در روز دوشنبه 9 اردیبهشت با عنوان «آیندة میانجیگری»، بر دورة عدم‌قطعیت در روابط بین‌الملل تأکید داشت. وی ارتباط میان کنشگران و سطوح مختلف استقلال آن‌ها در مسئلة جنگ را مسئله‌ای دانست که بر پیچیدگی اوضاع می‌افزاید و باعث می‌شود ساختارهای سنتی برقراری صلح با چالش جدی مواجه شود.

به گزارش سایت این همایش، به باور برومر همگان بر این مسئله اذعان دارند که ماهیت منازعات و مسائل مرتبط با‌ آن در حال تغییر و تحول است؛ مسائلی نظیر جنگ ترکیبی، نقش رسانه‌‌های اجتماعی، جنگ شهری، و ترکیب شبکه‌های دولتی و غیردولتی، همچنین افزایش چشمگیر بازیگران صحنة منازعه بر این تغییر صحه می‌‌گذارد.

با این حال به‌نظر می‌رسد درک مشترکی از مسئلة ایجاد صلح وجود دارد. همچنین، شرایط مفروض برای ایجاد صلح و نقش میانجی‌ها منسوخ شده است. اگرچه به‌نظر می‌رسد که نمی‌توان نقطة پایانی بر جنگ‌های متعارف میان دولت‌ها گذاشت، روند‌های متعدد و جدیدی وجود دارد که بر بازنمایی منازعات، همچنین راهبردهای میانجیان صلح تأثیرگذار است.

به گفتة دکتر برومر، گوناگونی کنشگران یکی از چالش‌هایی است که بر سر راه ساختار‌های سنتی میانجی‌گری صلح وجود دارد. یکی از عوامل اصلی در منازعات دولت‌هایند، حال آنکه اکثر منازعات وجوه بومی، منطقه‌ای و بین‌المللی دارد و باید کنشگران غیردولتی را نیز به این معادله افزود.

ارتباط میان کنشگران و سطوح مختلف استقلال آن‌ها مسئله‌ای است که بر پیچیدگی اوضاع می‌افزاید، و این مسئله باعث می‌شود ساختارهای سنتی برقراری صلح با چالش جدی مواجه شود.

وی همچنین تصریح کرد یکی از عواملی که بر برقراری صلح تأثیر می‌گذارد، چالش‌های داخلی کشورهاست. چالش‌هایی نظیر مهاجرت، تروریسم و جنبش‌های عوام‌گرایانه باعث می‌شود سیاست‌های کلی برقراری صلح با سیاست‌های کوتاه‌مدت داخلی محدود شود. از این روست که معمولاً نمی‌توان به به ارزش‌ها و قواعد مشترک یا تحلیل‌های در سطح بین‌الملل دست یافت.

دکتر برومر، فناوری را یکی از عواملی دانست که دورنمای منازعات را تغییر داده است و ادامه داد سلاح‌های پیشرفته و خودکار شکل و شدت منازعات را دستخوش تغییر کرده است. فناوری حتی دورنمای رسانه را هم تغییر داده و پیشرفت‌های مرتبط با رسانه‌های اجتماعی، باعث شده است که رسانه‌های سنتی، نهادهای قوی ملی و بین‌المللی، انحصار کنترل اطلاعات همچنین واقعیات را از دست بدهد.

وی منازعات را اغلب بخشی از روند انتقال در سطح کلان دانست؛ روند‌هایی که در چارچوب آن تغییرات مختلف اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و محیطی هم بر منازعات تأثیر می‌گذارد و هم از منازعات تأثیر می‌پذیرد. همة این عوامل ما را به سوی فضای صلح و منازعة غیرقابل‌‌پیش‌بینی رهنمون می‌کند. ما اکنون در حال ورود به یک دوره عدم‌قطعیت بسیار عمیق‌ایم، دوره‌ای که در آن نظام بین‌الملل در آن تضعیف شده، چندجانبه‌گرایی از بین رفته، و توافقات بین‌المللی با چالش مواجه شده است.

وی در خاتمه یادآور شد: حال سؤال اینجاست که این مسائل برای میانجی صلح چه معنایی می‌‌یابد؟ چگونه می‌توان به توازن قدرت دست‌ یافت، در حالی که عدم‌توازن خود به خصیصة مهم منازعات تبدیل شده است؟ در فضای جنگ سایبری، آتش‌بس چه معنایی پیدا می‌کند؟ سازوکارهایی که با آن بتوان از شدت جنگ‌های ترکیبی کاست، چه می‌تواند باشد؟ در زمانی که طرف‌های منازعه متعدد است، چگونه می‌توان اطمینان حاصل کرد که روندهای صلح پایدار بماند، و حداقل از منازعه دور ماند؟ این‌ها سؤال‌هایی است که در سال‌های پیش‌رو بسیار مهم و اساسی شده است. اگر می‌خواهیم ساختار ایجاد صلح در سطح بین‌الملل را متحول کنیم باید به این سؤال‌ها پاسخ دهیم.
[/av_textblock]