دکتر دولت آبادی در نشست «فرانسه و جنبش جلیقه‌زردها: به‌سوی جمهوری ششم؟»

[av_slideshow size=’featured_large’ animation=’slide’ autoplay=’false’ interval=’5′ control_layout=”]
[av_slide id=’7261′][/av_slide]

[/av_slideshow]

[av_textblock size=” font_color=” color=”]
دکتر دولت‌آبادی دربارة آیندة سیاسی مکرون سخن گفت و سخنان خود را در محورهای زیر پیش‌برد: در معرفی مکرون، طرح افزایش مالیات بر سوخت، و خواسته‌های جلیقه‌زردها، عکس‌العمل مکرون به این جنبش، عکس‌العمل‌ها به سخنرانی مکرون، و آیندة سیاسی مکرون.

مکرون جوان‌ترین رئیس‌جمهور فرانسه و متولد 1977 است. از دانشگاهی فارغ‌التحصیل شده است که در آن اکثر رجل سیاسی فرانسه تحصیل کرده‌اند. کار خود را با کارشناسی امور مالی فرانسه آغاز کرد و مشاور مالی بانک‌ها و مشاور مالی بسیاری از معاملات بزرگ بوده است. وی عضو حزب سوسیالیست و یکی از سیاستمداران میلیونر فرانسه است. مشاورة فروش نستله را وی داد که پورسانت بالایی نیز دریافت کرد. وی در 2012 از فرانسوا اولاند حمایت کرد و در تیم مشاوران اقتصادی وی جای‌ گرفت. در می 2012 معاون دفتر کاخ ریاست‌جمهوری فرانسه شد. در اوت 2014 وزیر اقتصاد شد. قانون رشد و بهره‌وری اقتصادی را در دسامبر 2014 پیشنهاد کرد. رویکرد او وی را سوسیالیست-لیبرال معرفی می‌کند. در آوریل 2016 نگاه خود را به پست ریاست‌جمهوری مطرح و حزب «روبه‌جلو» را تأسیس کرد و عنوان کرد که در این حزب هم از راست هستند و هم از چپ. در اوت 2016 به‌دنبال مخالفت‌های نخست‌وزیر با کاندیداتوری ریاست‌جمهوری وی، از وزارت اقتصاد استعفا کرد. در نوامبر 2016 رسماً اعلام نامزدی کرد و بدون وابستگی حزبی وارد کارزار انتخابات شد. در دور اول با 24 درصد آرا وارد دور دوم شد. در دور دوم 66 درصد رأی کسب کرد و هشتمین رئیس‌جمهور فرانسه شد. طرفدار سیاست آزاد است و حذف جناح راست و چپ و یافتن راه سوم را دنبال می‌کرد.

سازمان دیده‌بان با توجه به شرایط اقتصادی، وی را رئیس‌جمهور ثروتمندان می‌نامند. اصلاحات مالیاتی وی به‌نفع تنها 2 درصد از مردم ثروتمند بوده است که 42 درصد افزایش درآمد برای آنان خواهد داشت، اما قدرت خرید طبقة متوسط را کاهش خواهد داد. در اکتبر 2017، 90 درصد فرانسوی‌ها بر این باور بودند که اصلاحات مکرون به‌نفع ثروتمندان است. 56 درصد او را رئیس‌جمهور خوبی نمی‌شناسند و 75 درصد نظام‌های مالیاتی او را به ضرر بیکاران می‌دانند. یکی از اقدامات وی حذف مالیات بر سکونت بود که البته هنوز اجرایی نشده است و شهرداران با آن مخالفت جدی کردند.

در برنامة گذار زیست‌محیطی، 3 سانتیم قیمت گازوییل و 6 سانتیم قیمت بنزین افزایش یافت. 44 سانتیم قیمت خود بنزین و 60 سانتیم مالیات مصرف محصولات انرژی است. در خصوص مصرف گازوییل نیز 45 سانتیم در برابر 42 سانتیم بود. این افزایش از 2010 تا 2018 بوده است. اکنون مالیات بر بنزین 69 سانتیم است در حالی که قیمت خود بنزین 58 سانتیم و گازوییل 65 سانتیم و مالیات آن 60 سانتیم است.

از 2017 تا 2022 قیمت بنزین از 54 سانتیم به 78 سانتیم خواهد رسید که 34 میلیارد دلار به بودجة فرانسه کمک خواهد کرد و فشاری که بر مردم وارد خواهد شد 207 تا 538 یورو خواهد بود که تقریباً 50 یورو در ماه برای خانواده‌های فقیر است. این مبلغ فشار زیادی نیست ولی در فرهنگ فرانسه افزایش مالیات تابو قلمداد می‌شود. مخالفان این افزایش را به‌نفع دولت می‌دانند و نه ملت که صرف امور دفاعی و عمرانی خواهد شد.

جنبش بدون ساختار جلیقه‌زردها در چنین فضایی و در فضای توییتر و اینترنت شکل گرفت. در ابتدا بدون خشونت بود و صرفاً جاده‌ها را بستند و مانع از رسیدن ماشین‌های سوخت‌رسان شدند. خواست اولیة آن‌ها حذف مالیات بر سوخت و کاهش هزینة معاینة فنی خودروها و حذف محدودیت سرعت حداکثر 80 کیلومتر بر ساعت و صرفاً مربوط به ماشین بود و انجمنی داشتند با عنوان 40 میلیون راننده که اقشار مختلف مردم را دربرمی‌گرفت. در ادامه خواهان تشکیل مجمع عمومی مالیاتی، دموکراسی بیشتر مانند سوئیس و برگزاری کنفرانس ملی اجتماعی شدند. خواسته‌های رادیکال آن‌ها به استعفای مکرون کشید و مخالفت با توافقنامة جهانی دربارة مهاجران که از خواسته‌های راست افراطی است.

مکرون در برابر جلیقه‌زردها سکوت اختیار کرد. در 27 نوامبر همچنان حاضر به عقب‌نشینی نشد و امید به مباحثة ملی داشت. 4 دسامبر با بالاگرفتن اعتراضات و خشونت‌ها دولت شش ماه اعلام تعلیق در افزایش‌ها را کرد و نه حذف. در 5 دسامبر اعلام کرد که از این افزایش در 2019 صرف‌نظر شده است.

از آنجا که جلیقه‌زردها پاسخ خوبی نگرفته بودند، خشونت همچنان ادامه یافت. مردم به او لقب دیکتاتور می‌دهند، خواهان استعفای او و پایان جمهوری پنجم شده‌اند. دست آخر در 10 دسامبر مکرون عقب‌نشینی کرد و اصلاحاتی را پیشنهاد کرد. 100 یورو به حداقل دستمزد افزود. مالیات را از اضافه‌کاری حذف کرد. از مالیات بر حقوق بازنشستگی نیز صرف‌‌نظر کرد و از شرکت‌ها خواست پاداش آخر سال به کارمندان پرداخت کنند. به این ترتیب مکرون به‌جای کسب 4 میلیارد یورو، ناگزیر به هزینه‌کرد 10 میلیارد یورو شد.

با این اصلاحات 50 درصد فرانسوی‌ها اعلام کردند که اصلاً متقاعد نشده‌اند و 46 درصد کمی متقاعد شده‌اند. 66 درصد بعد از سخنرانی مکرون همچنان حامی جلیقه‌زردهایند و 54 درصد خواهان ادامة جنبش بودند. طبق آمار 89 درصد فرانسوی‌ها این سخنان مکرون را دیدند و شنیدند. 27 درصد فرانسوی‌ها با شنیدن این سخنان آرام و 72 درصد اصلاً متقاعد نشدند. 58 درصد پذیرفتند که مکرون به اشتباه خود پی برده است.

87 درصد از چپ افراطی و 78 درصد از راست افراطی اعلام داشتند که با سخنان مکرون قانع نشدند. 81 درصد از چپ افراطی و 81 درصد از راست افراطی خواهان ادامة جنبش بودند.

82 درصد رأی‌دهندگان به جناح راست و 75 درصد رأی‌دهندگان به جناح چپ و 44 درصد از رأی‌دهندگان به مکرون از جلیقه‌زردها حمایت کرده‌اند.

فرانسوی‌ها همسر مکرون را به ماری آنتوانت و مکرون را به لویی شانزدهم تشبیه می‌کنند و خواستار تحقق درخواست‌های مردم‌اند که در شهرداری‌ها ثبت می‌شود (دفاتر خواسته‌ها به‌سان دوران انقلاب فرانسه). از این‌رو، استفاده از تعبیر انقلاب 2018 چندان سخن به گزافه نیست. مکرون 66 درصد آرا را کسب کرد ولی 20 میلیون در مجموع به او رأی داده بودند و در اصل آرای 40 درصدی مردم فرانسه را داراست. در می 2017، 27 درصد مردم با مکرون مخالف بودند که اکنون 76 درصد مردم فرانسه را تشکیل می‌دهند. در آن زمان 46 درصد موافق داشته است که اکنون به 20 درصد رسیده است.

دکتر دولت‌آبادی قضاوت مردم فرانسه را دربارة رئیس‌جمهوران بیست سال اخیر چنین بیان داشت: شیراک در آغاز سال 2000، 55 درصد مخالف و 35 درصد موافق داشت. در انتهای ریاست‌جمهوری خود توانست تعداد موافقان خود را افزایش دهد. سارکوزی مخالفان زیادی داشت و در آخر توانست آن را کاهش دهد. اولان منفور شد ولی نه به سرعت مکرون. در این بین چپ افراطی و راست افراطی توانسته‌اند محبوبیت بیشتری کسب کنند.

نظرسنجی‌های پارلمان اروپا نشان می‌دهد راست افراطی 24 درصد، حزب مکرون 18 درصد، جمهوری‌خواهان 11 درصد، فرانسة تسلیم‌ناپذیر 9 درصد رأی خواهند آورد.

دکتر دولت‌آبادی آیندة سیاسی فرانسه را مبهم توصیف کرد. راست و چپ افراطی گفتمان پوپولیستی را پیش گرفته‌اند که خطری جدی برای مکرون و حتی اروپا خواهد بود. این جنبش آزمونی برای آیندة فرانسه و اروپا قلمداد می‌شود.
[/av_textblock]