برگزاری کارگاه نقش میانرشتهایها در توسعة پژوهشهای کاربردی
[av_slideshow size=’featured_large’ animation=’slide’ autoplay=’true’ interval=’5′ control_layout=”]
[av_slide id=’8692′][/av_slide]
[av_slide id=’8694′][/av_slide]
[av_slide id=’8693′][/av_slide]
[av_slide id=’8695′][/av_slide]
[av_slide id=’8696′][/av_slide]
[av_slide id=’8697′][/av_slide]
[/av_slideshow]
[av_textblock size=” font_color=” color=”]
به گزارش ادارة پژوهش دانشکدة مطالعات جهان، کارگاه «نقش میانرشتهایها در توسعة پژوهشهای کاربردی» در روز شنبه 22 تیر 1398 توسط ادارة کل پژوهشهای کاربردی دانشگاه تهران در دانشکدة مطالعات جهان برگزار شد.
در ابتدای این نشست، که بیش از 40 نفر از کارشناسان و همکاران امور پژوهشی دانشگاه حضور داشتند، دکتر ناهید پوررستمی، معاون آموزشی، پژوهشی و تحصیلات تکمیلی دانشکدة مطالعات جهان، ضمن خوشامدگویی به حاضران، به بیان اهمیت و جایگاه میانرشتهایها پرداخت.
سخنران نخست، دکتر یونس نوربخش، رئیس پردیس البرز دانشگاه تهران، جهان امروزی را جهانی مملو از مسائل چندبعدی و پیچیدگیهای چندوجهی خواند. این پیچیدگیها و چندوجهیبودن مسائل امروزی در حوزههای سیاسی، اقتصادی، محیطزیستی، اجتماعی و فناوری گسترده است. این امر موجب شده است تا فعالیتهای علمی، آموزشی و پژوهشی بهمثابة ابزاری برای حل و تحلیل این گونه مسائل، دیگر در قالب سنتی و فقط با دخالت یک رشته، پاسخگو نباشد و لزوم همکاری رشتههای متعدد در یک موضوع مطرح میشود. در نظام دانشگاهی در سایر کشورها نیز این اهمیت درک شده است و به پژوهشهای کاربردیتر، اقدامات نوآورانه و حل مسائل گسترده و پیچیدهای با رویکرد میانرشتهای توسل جستهاند. دکتر نوربخش افزود مسئلهمحور و راهبردیبودن ماهیت میانرشتگی، این فرصت را به کشورها میدهد تا نظام دانشگاهی خود را با صنعت و جامعه پیوند زنند و راه حل مسائل و مشکلات را از دل دانشگاه بیرون آورند. وی میانرشتگی را چنین تعریف کرد: «پژوهش یا آموزش حاصل از حضور و ترکیب چندین رشته که به یک محصول نهایی، زبان مشترک و ادبیات جدید منتهی میشود، بهنحوی که محصول نهایی، فارغ از ویژگیهای هر یک از رشتههای اولیه بهتنهایی باشد و پاسخی را برای یک معضل و مسئلة کنونی و کاربردی در جهان امروز فراهم آورد.»
سخنران دوم این نشست، دکتر حمیده دباغی، جامعهشناس و محقق میانرشتهای، پس از بیان اهمیت پژوهشهای کاربردی و پیوندی که با میانرشتگیها دارد، تأکید داشت تقلید و تعریف میانرشتگیها از سایر دانشگاههای جهان، راهکار درستی نیست، زیرا مسئله باید از دل جامعة مادر، بیرون آید. همچنین، افزود میانرشتگیها با موانع بسیاری در نظام دانشگاهی مواجه است؛ موانعی که موجب شده تا گفتمان میانرشتهای در دانشگاه شکل نگیرد. وی این موانع را به چهار دسته تقسیم کرد: حرفهای و سازمانی، نبود بستر مناسب قانونی، موانع فردی و ناشی از عدمآمادگی بازیگران فردی (دانشجویان و اساتید)، و موانع اجتماعی- فرهنگی. همچنین، در ادامه از سه راهبرد مهم در توسعة میانرشتگیها در نظام دانشگاهی سخن گفت که حاصل تحقیق کیفی وی به کارفرمایی پردیس البرز دانشگاه تهران در حوزة موانع و ملزومات میانرشتگی است. این راهبردها عبارت است از:
- بازنگری در برنامههای درسی از طریق ایجاد برنامههای درسی شخصیشده و برنامههای درسی معطوف به بازار
- تعریف میانرشتگیها در اولویتهای راهبردی دانشگاه
- تقویت کارورزی.
در پایان نیز دکتر مهدی پورفتح، مديركل امور پژوهشهاي كاربردي دانشگاه، در خصوص اهمیت این کارگاهها و نقش آن در توسعة طرحهای کاربردی بهخصوص میانرشتهای تأکید کرد.
[/av_textblock]
دیدگاهتان را بنویسید