دکتر ایوبی در نشست «فرانسه و جنبش جلیقه‌زردها: به‌سوی جمهوری ششم؟»
[av_slideshow size=’featured_large’ animation=’slide’ autoplay=’false’ interval=’5′ control_layout=”]
[av_slide id=’7255′][/av_slide]
[/av_slideshow]
[av_textblock size=” font_color=” color=”]
دکتر ایوبی سخنران دوم این نشست به‌عنوان شاهدی عینی که روز قبل از فرانسه بازگشته بود با موضوع «جنبش جلیقه‌زردها به نفع حزب راست افراطی است یا چپ افراطی؟» سخنرانی خود را ایراد کرد. دکتر ایوبی نیز این جنبش را جنبشی مردمی خواند که احزاب از آن جامانده‌اند. حاشیه‌نشین‌ها، نوجوانان و دبیرستانی‌ها و نسل‌های سوم و چهارم مهاجران که خود و خانواده به حقوقشان در فرانسه دست‌نیافته‌اند به این جنبش پیوسته‌اند و موج بزرگی از جنبش مردمی، به‌معنای تمام کلمه، را تشکیل داده‌اند.
فرانسه همواره کشور تحولات دائمی است و تاکنون 15 بار قانون اساسی این کشور دستخوش تغییر شده است و تمامی نظام‌‌های سیاسی متصور را تجربه کرده‌اند. پنج جمهوری در فرانسه به‌وقوع پیوسته است. جمهوری اول 7 سال، جمهوری دوم 4 سال، جمهوری سوم به‌مدت 60 سال طولانی‌ترین جمهوری و جمهوری چهارم 12 سال دوام آورد. جمهوری پنجم از 1958 آغاز شده است و در 1962 به‌صورت نظام ریاست‌جمهوری امروزی درآمد. این تغییر جمهوریت و رفراندوم با فرانسوی‌های بیگانه نیست.
دکتر ایوبی جنبش جلیقه‌زردها را با جنبش می 1968 قابل‌مقایسه دانست. این جنبش را نیز احزاب ایجاد و اداره نکردند، بلکه دانشجویان و کارگران ادارة آن را برعهده داشتند و احزاب و گروه‌های مختلف سوار بر این موج شدند.
مکرون بدون پشتیبانی حزبی قوی و سنتی در فرانسه روی کار آمد. تاریخ فرانسه نشان می‌دهد این امر در فرانسه کاری دشوار و نشدنی است و دوام چندانی در الیزه پیدا نمی‌کند. فرانسوی‌ها معتقدند این قبای ریاست جمهوری بر تن مکرون برازنده نیست، در عین حالی که مکرون گوش شنوایی ندارد. حزب چپ و حزب راست هر دو معتقدند که مکرون به آن‌ها فضا و قدرت نداده است و بر این باورند که از بازی قدرت مکرون جامانده‌اند.
جریان میانه در فرانسه جریانی است که بسیار سخت جامی‌افتد. فرانسوی‌ها بیشتر متمایل به چپ یا راست‌اند. میانه‌بودن مکرون و سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی او ناکارآمد است. از طرفی، مکرون بار ناکارآمدی جمهوری پنجم را نیز بر دوش دارد. این جمهوری جمهوری‌ای مونارشی است و کاخ الیزه را برج فیل رئیس‌جمهور می‌نامند و به‌راحتی آن را جمهوریت دیکتاتوری لقب می‌دهند. جمهوری پنجم در شرایطی شکل گرفت که سقوط‌های پیاپی دولت‌ها پدید آمده بود و دوران بعد از جنگ جهانی دوم بود و فرد درشت‌قامتی مانند ژنرال دوگل به‌دنبال آن بود که قدرت ریاست‌جمهور را افزایش دهد و در این جنگ بیست و اندی سال میان قوة مجریه و مجلس، مجلس شکست خورد. در نظرسنجی‌های امروز بالای 70 درصد از مردم فرانسه بر این باورند که قدرت مجلس و نخست وزیر باید افزایش و قدرت رئیس‌جمهور باید کاهش یابد. امروز مردم فرانسه بر این باورند که پادشاهی به‌نام رئیس‌جمهور با شاهزادگانی قدرت‌مند به‌نام شهردارها بر آن‌ها سلطه یافته‌اند.
دکتر ایوبی یکی دیگر از بحران‌های امروز فرانسه را بحران تحزب نامید. احزاب سیاسی امروز در اصل به کارگزاران دولت بدل شده‌اند. مردم دیگر احزاب را نمایندگان و سخنگویان خود نمی‌شناسند. مکرون در هفتة پیش خواهان مذاکره با نمایندگان جلیقه‌زردها شده بود، جلیقه‌زردها بیان داشتند که نماینده‌ای ندارند.
در چنین شرایطی و با توجه به فضای ناامن موجود، فضا برای راست و چپ افراطی کاملاً باز است و شعارهای آن‌ها برای مردم باورپذیر است. به‌طور مثال، خروج فرانسه از اتحادیة اروپا امروز تبدیل به خواست مردم شده است و معتقد به نقض حاکمیت ملی در سیاست داخلی و خارجی شده‌اند؛ اتحادیه‌ای که پیش‌تر جزو افتخارات بود. فرانسه همواره خواهان استقلال خود بوده است اما امروز راهکارهای سیاسی و اقتصادی آن اجازة ایستادگی در برابر آمریکا را به این کشور نمی‌دهد. در مورد موضوع برجام نیز فرانسه خواهان حفظ برجام است اما نظام اقتصادی و بانکی و شرکت‌های آن تاب ایستادگی در برابر آمریکا را ندارند.
از زمان دوگل، اجازة حرکت از احزاب کوچک گرفته شد. در فضای کنونی فرانسه فضا برای حرکت این احزاب کاملاً مساعد است. حزب راست تنها 20 درصد آرای مردم را داراست و در مجلس تقریباً صفر است. لذا، باور به انحلال مجلس و بازگشت به آرای تناسبی در میان است. ادامة این روند به همین منوال و ناتوانی مکرون در بازسازی چهرة خود که در زمان انتخابات محبوبیت بسیاری داشت مکرون را به چهرة منفور در فرانسه بدل ساخته است که حتی رکورد ساکوزی را نیز شکسته است.
دکتر ایوبی در خاتمه افزود، خشونت‌هایی که اکنون در فرانسه شکل گرفته است خارج از عادات فرانسوی‌هاست و در حال شکل‌دهی نفرت در میان مردم فرانسه و افزایش خشونت است. خطر حاشیه‌نشینی نیز بمبی ساعتی است که امنیت فرانسه را تهدید می‌کند.
[/av_textblock]
دیدگاهتان را بنویسید