جامعه و فرهنگ زنگبار

نویسنده در این کتاب با اشاره به اینکهزنگبار از قدیم الایام سرزمینی نام آشنا برای ایرانیان بشمار رفته و اکثر تحصیل کردگان و فرهیختگان ایرانی اطلاعاتی ولو محدود از این مجمع الجزایر دارند ؛ پیشینه این امر را به مهاجرت گروهی از شیرازی ها به این جزیره در قرون نخستین اسلامی مرتبط دانسته که با استقرار طولانی مدت در مجمع الجزایر زنگبار و دیگر مناطق ساحلی شرق آفریقا سنگ بنای ایجاد ارتباطات مستقیم بین مردم ایران با شرق آفریقا را بنیان نهادند که تاکنون نیز پا برجای مانده است . دکتر عرب احمدی نام زنگبار که از دو کلمه فارسی “زنگ” و “بار” به معنای “ساحل سیاهان” گرفته شده را نیز نمایانگر عمق نفوذ فرهنگ و تمدن ایران دانسته و مجمع الجزایر زنگبار را دروازه ورود اسلام به شرق آفریقا خوانده است و معتقد است گستردگی حوزه تمدن و فرهنگ اسلامی در شرق آفریقا با هدایت و رهبری جزیره زنگبار  به گونه ای است که اکثر محققان معتقدند دین اسلام از مسیر و مجرای این مجمع الجزایر بویژه جزایر اصلی آن اونگوجا و پمبا وارد بخش هایی از کشورهای شرق آفریقا شده است . نویسنده در ادامه با اشاره به اینکه زنگبار در قرون میانه اسلامی مدت زمانی طولانی محل استقرار ایرانیان شیرازی الاصل و سپس پرتغالی ها بود و در آخرین سال های قرن هفدهم اعراب عمانی بر این مجمع الجزایر زیبا تسلط یافتند و حاکمیت آنها تا اواخر قرن نوزدهم با قدرت ادامه یافت خاطرنشان ساخته است این سرزمین تا سال 1963 تحت الحمایه انگلستان بود و هرچند عمانی ها بصورت ظاهری فرمانروایان زنگبار بشمار می رفتند ولی صرفا آلت دست کارگزاران بریتانیایی و فاقد هرگونه قدرت اجرائی بودند . زنگبار در سال 1964 میلادی در فرآیندی بسیار تامل برانگیز هویت خود را به عنوان کشوری مستقل در قبال اتحاد با تانگانیکا از دست داد و به کشوری خودمختار در درون اتحادیه تانزانیا مبدل گشت .

کتاب ” جامعه و فرهنگ زنگبار ” توسط انتشارات بین المللی الهدی و در شمارگان 1000 نسخه روانه بازار نشر شده است .