معرفی کتاب: من هم کورونا گرفتم

من هم کورونا گرفتم رمانی است نوشتة دکتر روح‌الله حسینی، استادیار گروه مطالعات اروپا، و نخستین رمان دربارة کورونا.

این رمان از مجموعه آثار ادبی «عطش» این نویسنده، روایتی است اول‌شخص از زبان این استاد دانشگاه که مبتلا به کورونا شده است. او که در کتابخانۀ شخصی‌اش زندانی قرنطینه شده است هم باید با بیماری مبارزه کند و هم با تناقضات فردی، اجتماعی، سیاسی و فلسفی‌ای که ذهنش را به‌شدت درگیر کرده‌ است. در بخشی از رمان چنین می‌خوانیم:

«خودم را جمع می‌ کنم درون خانۀ کتابی و زل می‌ زنم به مشت‏هام که گره کرده‌‏ام در هوا روبه‌روی صورتم، و دارم آرام می‌چرخانم. چند بار می‌بندم و بازشان می‌کنم. دنبال نیرویی می‌گردم درونشان، درون انگشت‏ها و مچ دستم. حس می‌کنم الکل و آب و صابون، همه چیز را از درون و بیرونشان شسته و برده است. … کف دست راستم را آرام از روی ساعد می‌‏کشم تا بالا روی بازوم و می‌‏برم تا بالای شانه‌ها. خبری نیست نه از عضله‌ها، نه از کول‏ها… همه، در معامله‌‏ای زیان‏بار، جای خود را داده‌‏اند به واژه‏‌ها که این‌‏ها خود، در رقابتی جنون‌‏آمیز با ویروس کورونا، مثل سوزنی که در جستجوی رگ بچرخد زیر پوست، در بدنم می‌‏چرخند و هر چه انرژی که سر راه خود می‌‏بینند، می‌‏بلعند. … غباری مقابل چشمانم بلند می‌شود به هوا و شروع می‌‏کند به رقصیدن. چیز جدیدی کشف می‌کنم: احساس می‏‌کنم فریب خورده‌ام؛ فریبی به درازای یک عمر! با خودم می‌گویم: «نباید به این معاملۀ طولانی تن می‌دادم. جهان از همان ابتدا، تا همین حالا و تا ابد، روی زور بازو می‌‏چرخیده و خواهد چرخید.»… و من، سالیان سال، غرق در سادگی مفرط خویش، این اصل اساسی را نادیده گرفته بودم.»

این اثر را انتشارات لوتوس در بهار 1399 منتشر کرده است.

https://www.instagram.com/p/CBh7r2gJ-lo/?igshid=hj835p4k49o5